Aynı göğün altında aynı  çırpıntıyla ürperelim istedim.
Atonal kalp ritimlerini senkronize etmekti belki aşk
Bir bozkırı ardımda bırakırken
Ayaklarımı  bırakıyorum geride,bir şehir uykuya yeni dalmışken henüz...
Susmak bir eylemi yırtmaktı bir uçtan ibr uca 
Yırtılıyorum göğsümden ayak uçlarıma
Bozkır kentlerin yaşamı mıydı hüzün 
Başkentten başkentte sürüp giden 
Ama hayat eş zamanlı iki dinamit 
İki suskunun birbirine çarpan lal ezgileri
İlk kez sesimi almıştım yanıma 
Konuşur sandım...
Aralanınca dudaklarım soluğumdun.
"Ben bu ellerimi nereye koysam yakışmıyor
Dedim ki en iyisi kucağında dursun "
Hoşçakal Şairim, bu dizeler bir göğü imha edebilir isterse.